Mindful zijn….

Dit is een gastblog van Monique Martens van Yogamo.nl.

---

Mindful zijn….in stilte of niet?

Afgelopen zomer liep ik mee met de 100ste editie van de Nijmeegse Vierdaagse. Deze fantastische loop deed ik voor de vijfde keer. “Wat een drukte”; hoor ik vaak, “nee nietsvoor mij, ik loop liever alleen in het bos, op mijn eigen tempo, word ik veel rustiger van”.

En hoewel ik regelmatig de stilte op zoek liep ik ook deze keer mijn hoofd weer helemaal leeg. Hoe dat kan met vijfenveertigduizend andere wandelaars? Met de vaak harde muziek en die duizenden mensen langs het parcours die je ieder op zijn/haar eigen manier aanmoedigen?

Na mijn eerste vierdaagse was mijn vriend benieuwd naar mijn nieuwe ideeën over de verbouwing van ons huis (iets waar we toen nog volop in zaten). Want daar had ik nu alle tijd voor gehad.

Vragend keek ik hem aan. Verbouwing? Waar heb je het over? Ik heb helemaal geen nieuwe ideeën, laat ik het sterker vertellen, ik heb aan niets anders gedacht en ook niets anders gedaan dan het lopen zelf, met alles wat daarbij kwam.

Na vier dagen 160 kilometer in de benen, voelde ik dat mijn lichaam moe was (nee dat is inderdaad geen verassing). Maar ik merkte ook dat ik me blij voelde en tevreden en dat mijn hoofd heel helder en rustig was. Wat een ontdekking!

Ik realiseerde mij dat ik met niets anders bezig was geweest dan met lopen in het moment.

Contact met mijn lichaam die aangaf even te willen stoppen, mijn pijnlijke voeten die ik aan het einde van de dag weer de frisse buitenlucht gaf, mijn maag die halverwege schreeuwde om een hartig bakje soep, de steun zoeken van mijn vriendin en zij zocht de mijne (“waar zijn we aan begonnen, maar wat is het leuk!”), het ondergaan van een zware onweersbui vlak voor de finish op de derde dag (heel fijn zo’n waterdichte poncho), het uitbundig meezingen met nummers van onder meer Frans Bauer op de tweede dag (de teksten kende ik ineens uit mijn hoofd), de gesprekken met onbekende medelopers over vooral hun motivatie om mee te doen en van al die mooie verhalen kippenvel krijgen, blijheid voelen als de studenten ‘s-morgens vroeg je een goede reis toewensen en wij wenste hen een goede “nachtrust” en liefde voelen bij het zien van al die kinderen die je een high five en heerlijke snoepjes aanbieden.

Ik voelde ook op de een of andere manier verbondenheid met alle lopers en supporters, het ontroerde mij.

Volledig mindful was ik al die dagen geweest, hoe moeilijk en pijnlijk het vaak ook was. Ik was zonder oordeel omgegaan met de elementen die ik tegenkwam en heb per moment gedaan wat ik wilde, wat ik nodig had op dat ene moment, van soep tot een knuffel en van een poncho tot benen omhoog.

Mindful zijn kan dus altijd……..bij alles wat je doet…….in stilte alleen op je kussentje………maar ook tijdens je dagelijkse activiteiten………..en bijvoorbeeld ook tijdens vier dagen lopen met en tussen duizenden medemensen……………. er is niet één juiste omstandigheid om mindful te kunnen zijn……..het kan elke dag op elk moment………elk moment is weer een mogelijkheid……..natuurlijk niet de hele dag door, we zijn er nu eenmaal niet continu met alle aandacht bij……..maar elke keer kun je het weer doen, is er weer een kans………hoe is het nu bijvoorbeeld……..ben je er helemaal bij nu je dit leest of was je afgeleid?